تومان
تومان
برای مشاهده پیشنهادهای مناسب خود و همچنین داشتن تجربه بهتر لطفا وارد حساب کاربری شوید.
ورود به گوهردیرین
فیروزه کوبی هنری نوظهور و خلاقانه‌است. شروع این هنر زیبا به علت وجود یکی از بهترین معادن سنگ فیروزه در شهر نیشابور از سالهای ۱۳۵۰ آغاز شد. فیروزه کوبی ، ابتدا در مشهد توسط یوسف حکیمیان ابداع و بر روی زیورآلات اجرا می‌شد، سپس توسط صنعتگری به نام حاج داداش به اصفهان برده شد و در برخی استان ها ازجمله تهران رواج پیدا کرد. روش کار بدین صورت است که ابتدا ظرف مسی ، برنجی ، نقره و یا زیورآلات را به عنوان زیرساخت انتخاب کرده آن گاه قسمتی که باید فیروزه کوبی شود را مشخص و محیط آن را با یک رشته باریک فلزی به ارتفاع دو یا سه میلی‌متر لحیم و زواربندی می‌نمایند. سپس قطعات ریز یا درشت فیروزه را پس از تمیزکردن، تفکیک (دانه بندی) می‌نمایند. آن گاه شیء موردنظر را حدود ۳۰ درجه سانتی‌گراد حرارت داده و در همین حین ، در قسمت‌های موردنظر مقداری لاک پودر شده می‌پاشند تا ذوب شود و بعد ، خرده‌های فیروزه را بر روی کار طوری قرار می‌دهند که تمام سطح موردنظر را بپوشاند. درصورتی که سطح مدور باشد ، عمل فیروزه‌چینی را در چند مرحله انجاممی‌دهند. برای پرکردن محل‌های خالی، دوباره ظرف را تا 40 درجه حرارت می‌دهند ، لاک می‌پاشند و محل‌های خالی را با سنگ‌های ریزتری می‌پوشانند و در نهایت فضاهای خیلی ریز و خالی را با ملات مخصوص آبی رنگ پر می‌نمایند. سپس رویه کار را به کمک چرخ تراش سنگ، صیقل می‌دهند (در حین عمل ، باید آب روی کار جریان داشته باشد) و در مرحله آخر ، پرداخت می‌کنند که جلوه خاصّی به شیء موردنظر می‌بخشد.
قبلی
