قلم‌زنی هنری که پیشینه‌اش به زمان سکاها یا اسکیت‌ها که مردمان آریایی در قفقاز بودند برمی‌گردد. متاسفانه مستندات دقیق و روشنی از پیشینه‌ی قلم‌زنی در دست نیست ، اما با استناد بر تحقیقات انجام شده ، در اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول قبل از میلادمسیح در ایران به خصوص در شمال ، شمال غرب و در جنوب مازندران هنر و صنعت فلزکاری شکوفا شده بود ، از مهمترین آثار مربوط به آن دوره می‌توان جام طلای حسنلو که قدمتش ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد احتمالا پیش از دوره مادها بوده نام برد.هم اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود با داستان‌های حماسی که بر روی آن حک شده یکی از قدیمیترین و چشمگیرترین آثار حکاکی روی فلز است. ازدوره هزاره اول پیش از میلاد قلم‌زنی دارای ارزش و اعتبار ویژه بود و از آثار باارزش آن زمان جام‌های طلای مارلیک را می‌توان نام برد. هنر قلم‌زنی از نظر تاریخی در دوران هخامنشیان شاهد تحولات ز یادی شد. هرچند درحمله اسکندر آثار هنری بسیاری ازجمله قلم‌زنی از بین رفت اما به هرروی این هنر در تمام دوره‌های تاریخی در ایران بوده است. در این میان، شاید بتوان دوره سلجوقیان را نقطه عطفی در هنر  قلمزنی دانست.