سازسازی یا سازگری از زیر مجموعه‌های موسیقی وصنایع دستی است. بنابر تحقیقات انجام شده مورخین معتقدندکه اولین موسیقی صدایی بوده که توسط انسان تولید می‌شده مردم از کوبیدن بر بدن و پایکوبی کردن برای خلق موسیقی استفاده می‌کردند. بعد از اختراع انواع ابزار‌‌ توانستند سازهای کوبه‌ای اولیه از تنه و کنده درختان تولید کنند. و بعدها سازهای بادی را تولید کردند. قدیمی‌ترین ساز بادی یافت شده فلوت دیویج بیب که یک تکه استخوان سوراخ شده مربوط به دوره انسان نئاندرتال است. دیرینه این هنرصنعت را می‌توان در دو فرهنگ چین و هند پیدا کرد. ریشه سازهای موسیقی را می‌توان در اثار و نقوش تاریخی مشاهده کرد از جمله جام ارجان که تصویر گروهی از نوازندگان است و مربوط به هزاره اول پیش از میلا می‌باشد. ساز سازی در ایران نیز قدمت بسیار دارد به طور مثال سازهای سرنای ، چنگ ، رباب ، دف ، شیپور ، چغانه ، تنبور ، بربط و ارغنون قدمتی ۳۰۰۰ ساله دارند. سازها به سه دسته سازهای کوبه‌ای ، بادی و زهی تقسیم می‌شوند و از نظر جنس نیز به سه گروه چوبی ، فلزی و سفالی طبقه بندی می‌شوند. از متریال‌های دیگر در ساخت ساز که به صورت محدود استفاده می‌شود پوست حیوانات مانند بره ، شاخ حیوانات مانند قوچ ، استخوان حیوانات مانند شترمرغ ، یال اسب ، صدف دریایی و ...